ششم خرداد نود ونه

شش خرداد چه روز قشنگ و به یادماندنی بود.خدا رو هزاران بار شاکرم که بچه ها دارن سر و سامان میگیرن.روز عقد میلاد.خانمش نازه.الحق نازی و ناوه

انشالله که خوشبخت بشن.

این کرونای لعنتی تموم بشه عروسی میکنن.اگه تو بودی اینم فعلا بلاتکلیف بود.شنیدم خونه رو عوض کردی.خوب شد اون خراب شده باید بکوبنش

من اونجا خیلی خوش بودم اما تو با حرفهات پیش این و آن معلومه زندانی بودی پیش من

چرا؟چه بدیی کردم خدا لعنتت کنه

اولویت اول زندگیم بودی و شده بودی تاج سرم

چرا گفتی بدترین دوران زندگیت بوده.بلدنبودم برات شلکینه درست کنم؟گفتی که آدمای اطرافت برات شلکینه درست میکنن و خیلی خوشی

خداروشکر 

کسی چکار به زندگی کسی داره اما من حقم نزد تو پایانی ندارد و تا عمر دارم نمی بخشمت هرگز هرگز هرگز

چون چه بدیهایی که درحقم نباید میکردی و کردی

راستی توده های سینه م محو شدن.با تو بودن.بعداز تو رفتن.فکر کنم ......خخخخخخ