خالی

بعضی مواقع اینقدر زندگی آرام آرام و عادی میگذره که دوست داری چیزی بنویسی اما هیچی رو برای نوشتن نداری.ذهنت خالی از هر چیزیه

امروز منم بسان همان پرنده ی سبک بال هستم که بال میزند و بالاتر میره و خسته نمیشه.ذهنم همانقدر ارام و سبک هست که بالهای پرنده هست

واقعا نمیدونم چی بنویسم.اما میلاد خونه ش رو فروخت .پسرم دعای خیرم همیشه بدرقه ی راهت و زندگیت.تو بلوار آزادی خونه جدید خرید.پسر خوش قلبم از همینجا واست دعای خیر میخونم

انشالا بهترین و زیباترین زندگی تو خونه جدید داشته باشی.عشق مادر تو لایق بهترینهایی

نارین زیبایم دقیقا بیستم شهریور تولد چهارسالگی فوت کنه واسه پنج سالگی

دورت بگردم نانای شیرین زبان.انشالا تولد ۱۲۰ سالگیت

مهدی هم اول مهر باید واسه رفتن به دانشگاه حاضر بشه.ترم سه میخونه.خدایا کمکش کن به خیر و خوشی فارغ التحصیل بشه .بهش گفتم باید همش درس بخونی.زن گرفتنت میزارم واسه سال ۱۴۰۵ انشالا.حالا شایدم زودتر.

من دارم کمبودهای سالها کم بودنم کنار پسرام رو جبران میکنم.اما مگه فراموش میشه اون سالهای لعنتی

آرزو به دل بودم دو ساعت با یکی از بچه هام برم جایی.برم اقلا قدم بزنم.همه خوشیهام رو خودم از خودم گرفته بودم

کسی رو سرزنش نمیکنم چون هیچ کسی مجبورم نکرده بود فقط خودم بودم

خودم را هم دیگه سرزنش نمیکنم.چون منم لایق بهترینها بودم و هستم و خواهم بود.عاشقانه خودم و زندگیم و بچه هامو دوست دارم.