آرامش

اصلا نمیدونم اسم سر تیتر نوشته م رو چی بزارم که وبلاگ ثبتش کنه.امشب اسمشو گذاشتم آرامش

اره آرامش

خیلی قشنگه

مثل الان قلب و روح من

هیچ چیزی به اندازه آرامش داشتن لذتبخش نیست حتی سلامتی

کل وبلاگم رو خوندم.تمام مطالبم برای تو بود

تویی که نه میدونم کجایی نه میدونم با کی هستی و نه میدونم چکار میکنی و وووو

کاش از همون موقع که با نامردی تمام ترکم کردی و رفتی این آرامش رو داشتم و زجر نمی کشیدم.

کاش همه چی خوب پیش میرفت تا منم کمتر بهت فکر میکردم.ولی مگه میشد یا مگه میشه از تو گذشت

نه فراموش میشی نه ازیاد میری

همیشه مثل همان روزای اول آشنایی هستی برام.جاده سرابله .خونه ای که اونجا داشتیم و وقتی که دلتنگ بودیم میرفتیم روی سنگ می نشستیم

سنگ توی خونمون مثلا بود.خونمون دیوار داشت.خوشها همونجا دفن شدن.از موقعی که اون پناهگاهمون تواون جاده خراب شد توهم خراب شدی.گفتم خوبه نزدیک هم باشیم راحتتریم

خودمو به آب و اتش زدم تا بالا و پایین خونه خریدیم بازم افسوس خرابش کردی.نابودم کردی.از دستت چه ها که نکشیدم

وااااااااااااای واااااااااااای از دستت

وای وای از دستت

نمیدونم دارم چی مینویسم ولی همینو میدونم که غرق در اشکم.غرق در دلتنگیم

غرق در گذشته م

گذشته ای که با هزاران بدبختی ساختیمش و یک روزه نابودش کردی

حقم پیشت زیاده

از حقم نمیگذرم.انشالا روزی بیای برای حلالیت تا دیر نشده

دوازده سال کم نبود

حق من........